Het vertrek en de aankomst.
Na de laatste paar hectische dagen is het dan op woensdag zover. Eerst komt s'morgen mijn lieve oma nog even langs om afscheid te nemen. Het blijft moeilijk als je ziet dat je naasten er zo veel moeite mee hebben.
Net op de valreep is Jayden z'n beste vriend (de andere helft van buurman en buurman) die aan de overkant woont bij mijn ouders waar wij de afgelopen 2,5 maand hebben gelogeerd gekomen om afscheid te nemen. Iets wat voor de jongens natuurlijk niet leuk is.
Koffers zijn inmiddels ingeladen, honden voorlopig voor het laatst uitgelaten. Iedereen klaar voor vertrek. Met 2 auto's op weg naar Schiphol. Op het heetste moment van de dag in een auto met 2 honden is niet grappig. Germ wat had nze Tank last van de warmte. Mijn moeder gaf me fijn aan wanneer er weer een tankstation kwam zodat ik kon kiezen of stoppen om de honden naar buiten te laten of doorrijden. Uiteindelijk ging het beter met Tank en ging hij het voordeel van de airco merken. Dus met 1 stop onderweg fijn door kunnen rijden naar Schiphol.
Daar alles uitgeladen en afscheid genomen van onze goede vriend Remzi. Aangezien we ruim op tijd waren konden we als 1e inchecken (iets wat ik zo ook gepland had en daarom dus ook ruim op tijd vertrokken thuis). Nou ik kan je vertellen dat de dame achter de incheck balie niet blij was met ons. Maar ja zij had ook geen keus. We wisten dat we teveel gewicht in de koffers hadden maar hebben niks gezegd. Zij daar in tegen was zo aardig dat ze ons die kilo's geschonken heeft. Toen alle nummers gebeld waren voor de honden is er uiteindelijk iemand gekomen om de benches van de honden te controleren en zijn de honden mee genomen naar beneden. Slik als nu maar alles goed gaat met de hondjes, vanaf nu maar afwachten.
De dame van de incheck balie wil ook nog graag onze handbagage wegen. Oeps die zijn te zwaar. Alles wat nog mee moest maar niet meer in een koffer paste heb ik als een idioot in de handbagage zitten proppen :) :) :). Tja zegt ze een paar tassen zijn te zwaar. Ik moet u die helaas berekenen. Het was of dat of bij aankomst op de luchthaven extra betalen. Nou geen probleem hoor je hebt ons ook al gematst met het overgewicht. En we waren uitgegaan dat we meer moesten bij betalen dus het viel nog wel mee. Leen bij de info balie de honden en het extra gewicht van de handbagage gaan betalen zodat hij ook zijn ticket kreeg.
Ondertussen was mijn lieve dinnetje ook al aangekomen samen met mijn kleine schatje en een vriendin. Hun waren met de trein gekomen. Ook stond een oud collegaatje te wachten die was even vanuit Den Haag op en neer gekomen om afscheid te nemen. Zij moest helaas al snel weer weg maar dat mocht de pret niet drukken, ik vond het fijn dat ze er was. Aangezien we nog tijd over hadden zijn we met z'n allen nog wat gaan eten bij de Burger King zodat de kinderen in ieder geval gegeten hadden voordat we de lucht in gingen want we vlogen pas om 19.30 uur. En dan merk je dat de tijd ineens heel snel gaat tikken. Bah wat een vervelend iets. Je wilt je ouders nog eens flink vast pakken en knuffelen en ook de kinderen hadden het er heel moeilijk mee. Je kunt beter zeggen iedereen die er was had het er heel moeilijk mee. Alleen nu al bij het schrijven als ik er aan terug denk schiet ik alweer vol :(.
Bianca, Yari en Guichelle gaan als eerste hun moeten de trein weer halen. En dan blijf je met 7 personen over. Samen met je ouders voor de laatste keer voorlopig naar de ingang lopen die we moeten hebben. Oh wat hebben we lopen janken, wat een verschrikkelijk moment. Iedereen is haast ontroostbaar en dan in een flits van een seconde denk je wat doen we iedereen aan met ons vertrek, is het dit wel waard? Maar die gedachte is ook snel weer weg. Zeker is dit een goede keuze geweest, een bewuste met alle voors en tegens afgewogen. En snel moet ik me herstellen want de kinderen zijn op dat moment haast ontroostbaar. Voor hun moet ik me nu sterk maken want hun hebben me nu het hardste nodig. Dus kop op en door gaan. Maar eerlijk is eerlijk het blijft voor nu het moeilijkste wat ik ooit gedaan heb.
We zijn door de paspoort controle dus weer een stap dichter bij ons vertrek. Nog even rond lopen en dan zie je dat je vlucht vertraging heeft........ Dat meen je niet wat een ..... zooi. Nou dan kunnen we ook rustig aan doen. Lyonne moet nog even naar de wc ,dus weer de hele andere kant op lopen want de rest is dicht. (altijd fijn) Kom je terug zie je dat er weer wijzigingen zijn en dat alle passagiers zich direct moeten melden bij de gate. Maar in de haast niet meer gezien dat de gate was veranderd. Ja ik weet het dom dom maar ja.
Aangekomen bij de juiste gate zitten we daar te wachten want het vliegtuig is er nog niet eens. En als die komt moet deze nog eerst worden geleegd en weer worden gevuld. En kijk ja daar nog even zien we de hondjes in de bench. We staan boven dus zien niet veel maar ik zie beweging dus ze doen het nog :) pff gelukkig. Eindelijk kunnen wij ook het vliegtuig in en nu begint de reis pas echt. De vlucht was niet echt geweldig, we zaten bijna achteraan in het vliegtuig en de stewardessen waren verre weg van vriendelijk. De kinderen waren moe en wilden aan slapen, maar er waren geen kussen of dekens meer. Maar vooraan werden deze wel nog uitgedeeld. Grrrrr. Tegen de tijd dat ze met de kar aan kwamen voor iets te drinken was het water voor de koffie die ik zo graag wou hebben de temperatuur van lauw gepasseerd dus lekker was anders en dan moet je nog een aantal uren. We hadden een tussenstop in Dalaman waar we ruim 1 uur zijn blijven staan. Uiteindelijk aangekomen in Gazipasa zien we dat de honden worden uitgeladen en jaaaaa er zit nog steeds leven in gelukkig maar dat was mijn ergste zorg voor dat moment. Visa gekocht en door de controle, koffers gepakt, hondjes gekregen en klaar. Het was toen 02.45 s'nachts dus meer dan 12 uur onderweg geweest. Pffff gelukkig stond ons vervoer er al en konden we gaan. Mijn lieve zwager en buurman had ik zo gek gemaakt dat die de koffie klaar zou hebben als we daar kwamen. Hij had ook de sleutels van het huis. Daar even koffie gedronken en dan op naar huis. Kinderen op bed proberen te leggen iets was ook erg moeilijk is als je eerst zo'n indrukwekkende dag hebt gehad en dan midden in de nacht thuis aankomt. Maar uiteindelijk gelukt. Wij zijn maar op de bank gaan liggen en tegen de tijd dat wij gingen slapen begon het ochtend gebed dus het was al tegen 05.00 uur. 3 Uurtjes geslapen en dan begint je dag pas echt. Het echte werk. Dozen uitpakken. Nou jullie hebben gezien hoeveel dozen het waren dus tel maar uit.
Zo dit was het even voor deze pagina. Zal zo verder gaan met een andere pagina om het een beetje overzichtelijk te houden.
Liefs Nathalie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten